റിയാസ് മോന്......

കോച്ചിപിടിക്കുന്ന തണുപ്പിലും..
വിയര്‍്ത്തൊലിക്കുന്ന ചൂടിലും...
അലിഗറിലെ ഡാബയില്‍ ...
ഒന്നര രൂപയോ രണ്ടോ കൊടുത്തു നാം കുടിച്ചിരുന്ന ചായകളും....
അലിഗറിലെ പുല്‍്തകിടുകളെ വരെ ആവേശം കൊള്ളിച്ചിരുന്ന
നിന്റെ ഫുട്ബോള്‍ പ്രകടനങ്ങളും....
ഗാലറികളില്‍ നിന്ന് കേട്ടിരുന്ന
മുണ്ടൂ, മുണ്ടൂ, എന്ന സ്നേഹത്തോടെയുള്ള വിളികളും..
നമ്മള്‍ ഒന്നായി , കേരളത്തിന്‌ വേണ്ടി
കളിച്ചു നേടിയ ട്രോഫിയും വിട്ടു...
നിന്റെ ഓര്‍കുട്ടിലെ വാക്കുകളെ അറം പറ്റിക്കൊണ്ട്..
നീ സ്വതന്ത്രമായിരിക്കുന്നു...
അവസാനം കാണുമ്പൊള്‍, വീണ്ടും കാണാം
നിന്റെ കല്യാണത്തിനെങ്കിലും എന്ന് പറഞ്ഞത്....
ഇന്നും മനസ്സില്‍ മായാതെ കിടക്കുന്നു...
നിന്റെ ചിരികളിലൂടെ നീ
ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കിയ സന്തോഷവും
കാന്റ്റീനിലെ ഇരുമ്പ് ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നുള്ള നമ്മുടെ
കഥ പറച്ചിലും...
നിനക്ക് സിംഗിള്‍ റൂം
കിട്ടിയപ്പോഴുള്ള സന്തോഷവും...
അവസാനമായി ഞാന്‍ അലിഗറില്‍ വന്നപ്പോള്‍
നാം ഒരുമിച്ചു വി എം ഹോസ്റ്റലില്‍്
ജസീറിന്റെ റൂമില്‍ ഇരുന്നതും ഒക്കെ....
ഇനി ഓര്മകളോ??...
അലിങരിനോടും
അവിടുത്തെ കൂട്ടുകാരോടും
നിനക്കുള്ള സ്നേഹം...
അത് നീ നിന്റെ മരണ നിമിഷത്തിലൂടെയും തെളിയിക്കുമ്പോള്‍..
നീ എത്രത്തോളം ഞങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചെന്നു
വേറെ പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ..
നിന്റെ മരണ വാര്‍ത്ത‍ , ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ലെടാ...
മരണം എന്നുള്ളത്..
എപ്പോഴും വരാം എന്നതിന്
നിന്റെ മരണത്തെക്കാള്‍ വലിയ മറ്റൊരു തെളിവ് വേണമോ...??????
സര്‍്വ്വശക്തനായ ദൈവത്തിന്റെ അടുത്ത്...
നിനക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥന അല്ലാതെ ...
ഇനി ഞങ്ങള്‍ക്കൊന്നും ചെയ്യാനാവില്ല..
അതാണ്‌ ഇപ്പോള്‍ ചെയ്യുന്നതും...
ദൈവമേ...അവനു നീ തുണയാകണേ...
നിനക്കായ്‌...
സ്നേഹത്തോടെയും പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെയും .
നിന്റെ കൂട്ടുകാര്ക്കെല്ലാര്‍്ക്കും വേണ്ടി..